Negu astronomikoaren hasierara hurbiltzen ari gara, 2010-2011 aldian neguko espedizioekin hasi ginen garaira. Lehenengo galdera da: zergatik neguan? Nik beste bat egingo dut, eta zergatik ez neguan? Pertsona-bilakaeran, eta kasu honetan, zehatzago esanda, alpinista gisa, negua zer izango zen jakitea erabaki nuen, nola jokatu behar zen jakin nahi nuen, hala nola Himalaian mendi bat eskalatzea urteko garairik gogor eta konprometituenean, mendiak ederragoak direnean, eta neguko garbitasunak eta bakardadeak harrapatzen zaituztenean, non norberak askoz ere bizkorragoa eta maltzurragoa izan behar duen.
Aurten, azaroaren 29an etxetik ateratzea erabaki dugu, eta abenduaren 2tik nahiko kota altuetan egon gara. 5.000 metro baino gehiagora egin dugu lo ia dozena erdi gauetan, eta 6.000 metrora igo gara, hau da, kota altuetan, geure buruaz askoz ere seguruago egoteko moduan.
Dena ondo badoa, datorren abenduaren 21ean Pokharatik Danarantz abiatuko gara Humkholara iristeko. 6 orduko bidaia aurreikusten da lur orotarako ibilgailuan. Handik behe kampamendura joango gara; gaizki gogoratzen ez badut, 4.200 metrora jarri genuena 2010. urtean.
Neguan, udaberrian edo udazkenean eskalatzea gauza bera dela pentsa dezaketenentzat, dugun ziurgabetasunarekin bakarrik, gutxi diot. Udaberrian eta udazkenean, ziurra da behe kampamenduan ura aurkitzea; hala ere, neguan zalantzak ditugu 4.200 metrora muntatu ahal izango ote dugun; izan ere, azken asteetan prezipitaziorik izan ez denez, litekeena da elur nahikorik ez egotea, eta garai honetan kanpamendu nagusia aurkitzeko asmoa dugun planoan, ez da ziurra ura isuriko denik. Beraz, lehenengo galdera base-eremua non muntatu jakitea da, agian 3.800 metrora, basea muntatu ohi den tokitik 2 edo 3 ordu beherago; izan ere, beherago, gutxienez, aintzira bat aurkituko dugu. Puntu horretan, % 100ean ziurtatuta badugu ura edo laku izoztu bera aurkitzea.
Datozen egunetan aurkituko dugun Anna purna ez da ezaguna, Himalaiako mendiak aldatu egiten baitira; neguan egin genituen 3 saiakeretan Everest ez zen ezagutzen genuenaren antzik izan, Manasluko azken 3 neguetan bezalaxe. Mendia hor dago, baina bera ez da bera. Nahiz eta oso antzekoak izan baldintzak, haizea, urte osoko elur-pilaketak, nola erori diren banatuta, etab., erabat aldarazten dituzte, desberdinak dira, baina, era berean, askoz ere estetikoagoak dira.
Ildo horretan, dena orain arte bezala badoa, abenduaren 21ean behe kampamendura iritsiko gara, negu astronomikoaren hasierarekin, muntatzeko, eta, beste atarikorik gabe eta labana beti bezala hortz artean dugula, gogor lan egitera, aukera bat izateko. Ematen badigu, ondo, bestela badakigu zer gertatzen den, gure estatistikei begiratu besterik ez dugu egin behar. Ez dira oso pozgarriak, jakina baita, errazak balira, jende gehiago animatuko litzatekeela bisitatzera, eta neguan maizago iritsiko liratekeela gailurretara.
Hemen Nagual herriaren argazki batzuez goza dezakezue, 3.600 metrora, non gau batzuk pasatu genituen. Handik Far Chulu East kanpalekura abiatu ginen, 4.850 metrora. Leku horretan, gau bat igaro genuen, Hi Camp bidea hartu aurretik, 5.300 metrora, arrastoa irekitzen eta bakardadeaz eta hain ikuspegi ederrez gozatzen ibili ginen. Azkenik, azken Vivac batean egin genuen lo, 5.650 metrora, eta gau gogor eta negargarri bat igaro genuen bertan, aireak oso gogor jotzen baitzuen, eta horrek ia gau osoa lorik egin gabe ematea eragin zuen, airearen intentsitateagatik. Hurrengo helmuga ertz-gailurra izan zen. Haizeak gelditu gintuen behin betiko, badakigu zertaz doan hau, “zalantzaren aurrean seguruena”.
Une hauek lagunekin partekatzea ikuskizuna izan da. Pena izan zen nik erabaki nuelako buelta ematea, eta pena handia ematen dit Jabitxurengatik, baina hau da mendiak daukana, buelta ematen jakin behar da, eta are gehiago 75 km/h baino gehiagora buelta emateko abisatzen ari zaizkizunean. Bizitzearen edo hiltzearen artean lerro mehe bat dago, eta ongi egotearen eta istiluetan sartzearen artean (benetako istiluak) datza arrakastaren benetako gakoa.
Argazki hauek ere uzten dizkizuet, Mattiarekin eta beste lagun batzuekin batera, ederki gozatu ditugunak. Nire aldetik, gure hurrengo abentura jarraitzera animatu nahi zaituztet.
Jakin dezagun, Denis Urubkok bakarrik jakinarazi du g1a neguan egiten saiatzeko. Duela hamarkada bat baino gehiago, 2010-2011n, Cory, Denis eta Simoneren g2-ko igoera historikoaz gozatu ahal izan nuen, eta animo hitzak besterik ez ditut Denisentzat, eta zorte onekoak momentuko himalayistarik handienetako bakoitzarentzat, guk beharko dugun berbera edo gehiago.
Gaur eta bihar bitartean gainerako taldekideak elkartuko gara. Aurten Andres Navamuel izango dugu kamera, Khumbuko trekingetik datorrena. Bertan, altuera eta zein zigor suposatzen duen ikasi du. Eneko, berriz, bihar bertan lurreratuko da. Horrela, talde osoa elkartu eta 20 gradutik eguzkira igaroko gara Pokharan, 2010eko apirilaren 17an eskalatu genuen Annapurnan sartzera.
Agur bero bat guztioi, eta osasuna!
3.600 metrotara dagoen Nagwal-en bistak, Annapurnetako mendigunean eta Chuluak gibelean
Nagwal-en bistak bailaran behera. Zeru ikusgarria
Mattia Conte eta gainonteko taldea mendia igotzen, 4.600 metrotara Far Chulu East-en (6.059 metro) Oinarrizko Kanpamendura bidean
Mattia Conte Far Chulu East-en Oinarrizko Kanpamenduan 4.850 metrotara, eguraldi kaskarrerekin eta elurretan
Oinarrizko Kanpamendua, Far Chulu East 4.850 metrotara
Alex Txikon, kargatuta, arrastoa irekitzen Oinarrizko kanpamenduan Hi Camp-era bidean 5.200 metrotara
Kanpin-dendak Hi Camp-ean 5.300 metrotara, gibelean Annapurna II
Alex Hi Camp-ean 5.300 metrotara, gibelean Annapurna II
Vivac-a 5.650 metrotara
Egunsentia 5.800 metrotik gora
70 km orduko haize bortitzak sufritzen
Jabitxu eta Ang-Gyalu 5.650 metrotara dagoen vivac-era heltzen
Alex, gaua 5.650 metrora eman ondoren Kharka yakean 40 kg baino gehiago zeramatzala. Berdin du guztiak zure helburua lortzen ahalegintzen zarenean, nahiz eta ahalegindu ziurrenik, ez da nahikoa izango, gure kasuan izan zen bezala. Baina motibatzeko eta primeran pasatzeko balio izan digu